21 NOV T/M 13 DEC 2020 • ZA + ZO 11-17 u • Gesloten 5 en 6 DEC
Ton van Summeren geannuleerd
Schilderijen

Ton van Summeren

Beeldend kunstenaar Ton van Summeren (Oss, 1953 – Amsterdam, 2017) was geboren in Oss. Hij studeerde aan de Grafische School in Eindhoven (1970-1972), de Academie voor Beeldende Kunsten in Maastricht (1972-1975) en aan Ateliers ’63 in Haarlem (1976-1978), waar hij bevriend raakte met kunstenaars Leo Vroegindeweij,  Bert Boogaard en Marlene Dumas.

Hij verwierf internationale naam toen hij in de jaren tachtig exposeerde bij toonaangevende galeries als The Living Room (Amsterdam) en Juana d’Aizpuru (Madrid). In veel van zijn werken combineerde de kunstenaar schilderkunst met fotografische reproductietechnieken en Latijnse termen. De beelden van geometrische figuren, architectonische stelsels en biologische systemen zijn geïnspireerd op allerlei wetenschappelijk bronnenmateriaal. Ze refereren aan de raadselachtige betrekkingen tussen wat zichtbaar en onzichtbaar is, tussen wetenschappelijke kennis, waarneming en representatie. Criticus Michaël Zeeman herkende in al zijn werken bewijzen voor de onbetrouwbaarheid van de waarneming. Het Amerikaanse tijdschrift Artforum prees Van Summerens werk als ‘studies in the sublime’.

In de Amsterdamse kunstwereld van de jaren tachtig speelde Van Summeren een prominente rol. Hij had een grote solotentoonstelling in Museum Fodor in 1979 en nam deel aan spraakmakende exposities die door toonaangevend kunstcriticus Paul Groot werden georganiseerd in het kunstenaarsinitiatief Aorta, indertijd het trefpunt van de jonge kunstenaarsscène. Paul Blanca, de ongekroonde hoffotograaf van Amsterdam, maakte een portret van hem. Marlene Dumas portretteerde haar relatie met Van Summeren in het dubbelportret The Space Age (1984). Rob Scholte, Bart Domburg en Joost Zwagerman hoorden tot de kringen rond The Living Room, de trendsettende galerie waar Van Summeren toe behoorde.  

Het werk van Ton van Summeren werd positief onthaald door de kunstkritiek. Zo schreef Anna Tilroe over de expositie ‘Vernieuwing en traditie: Nederlandse kunst van de jaren tachtig’ in het Centraal Museum in Utrecht: “Van Summeren is de verrassing van de tentoonstelling. Zijn grote zwart-wit-werken zijn een vermenging van fotografie en schilderkunst, van realisme en iets wat dat zeker niet is maar er alles mee te maken heeft: de werkelijkheid achter de werkelijkheid. […] Kunst en wetenschap tot een geheel gesmeed. Voor Van Summeren schijnt het onbereikbare geen hindernis te zijn. Zijn beelden doen een beroep op intuïtie, maar ook op sensualiteit.” (De Volkskrant, 17 april 1987). Paul Groot schreef in Artforum in september 1988: ‘Van Summeren concerns himself with the relationship between creation and photographic precision, both on the most elementary and the most cosmic level.’

De monumentale muurschilderingen die hij in recente jaren vervaardigde, ontstonden vaak in opdracht en zijn slechts bij een klein publiek bekend. Werk van Ton van Summeren is o.a. opgenomen in de collecties van het Rijksmuseum (Amsterdam), het Stedelijk Museum (Amsterdam) en Museum De Lakenhal (Leiden).

Tentoonstellingen van Van Summeren vonden plaats in Amsterdam, Utrecht en Nijmegen, maar ook in Hasselt, Karlsruhe, Tübingen, Boedapest, Venetië, Madrid, München, Malmö, New York, Chicago en Boston.

Nu zullen zeven grote werken van Van Summeren te zien zijn in Kunst in het Kerkje van Velp NB., dicht bij zijn geboorteplaats Oss.